Utworzenie Uniwersytetu Wrocławskiego z połączenia jezuickiej akademii Leopoldiny i uniwersytetu z Frankfurtu nad Odrą - Viadriny; powołanie z Rostoku wybitnego systematyka, anatoma i fizjologa roślin Heinricha Friedricha Linka (1767-1851); założenie Ogrodu Botanicznego na terenie pofortyfikacyjnym (ok. 5 ha), podarowanym Uniwersytetowi przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III; u ogrodnika Liebiga z Oleśnicy zamówiono 427 roślin, które miały stanowić zalążek uniwersyteckiej kolekcji botanicznej.

Pierwszymi dyrektorami Ogrodu profesorowie H.F. Link i F. Heyde (1757 - 1820), wykładowca historii naturalnej i rolnictwa, profesor Leopoldiny od 1788 r.

Rozpoczęcie zagospodarowywania terenu, budowa pierwszych szklarni, w tym trzyczęściowej palmiarni; pierwsza wycieczka botaniczna pod przewodnictwem H.F. Linka (22 uczestników).

Na stanowisku profesora botaniki i dyrektora Ogrodu Botanicznego fizjolog, anatom i systematyk roślin Ludolf Christian Treviranus (1779-1864); znaczący rozwój kolekcji roślin.

Teren Ogrodu zagospodarowany w jednej trzeciej; ok. 2000 gatunków roślin w kolekcjach.

Budowa szklarni w miejscu dzisiejszej kaktusiarni.

Ukazał się pierwszy Index Seminum, czyli katalog nasion oferowanych do wymiany.

Prof. L.Ch. Treviranus założył zielnik Ogrodu Botanicznego.

August Henschel (1790-1856) zapoczątkował ćwiczenia z mikroskopowania; budowa drugiej dużej szklarni ekspozycyjnej w miejscu dzisiejszej palmiarni.

Wizyta ks. Stanisława Bonifacego Jundziłła, dyrektora Ogrodu Botanicznego w Wilnie.

Pierwszy sygnowany opis Ogrodu wraz z planem (H.R. Göppert).

Na stanowisku profesora botaniki i dyrektora Ogrodu Botanicznego systematyk roślin Christian Gottfried Nees von Esenbeck (1776-1858); uporządkowanie kolekcji roślin wg systemu naturalnego.

Wizyta Wincentego Pola, poety i geografa.

Usunięcie Neesa von Esenbecka ze stanowiska za lewicową działalność polityczną i społeczną w czasie rewolucji 1848-1849.

Na stanowisku profesora botaniki i dyrektora Ogrodu fizjolog roślin i paleobotanik Heinrich Robert Göppert (1800-1884); gruntowna reorganizacja Ogrodu, wprowadzenie wielu innowacji, m.in. grup geograficznych, ekspozycji surowców roślinnych, roślin kopalnych; powiększenie kolekcji roślin do 12 000 gatunków i odmian; opatrzenie roślin trwałymi etykietami; udostępnienie Ogrodu do zwiedzania we wszystkie dni powszednie.

H.R. Göppert założył Muzeum Botaniczne; wielka powódź zniszczyła część kolekcji roślin.

Budowa istniejącego do dziś profilu geologicznego Wałbrzyskiego Zagłębia Węglowego.

H.R. Göppert wydał pierwszy przewodnik po Ogrodzie.

Przebudowa trzyczęściowej palmiarni wg projektu Theodora Milczewskiego (do dziś zachowało się jedno skrzydło).

Ferdinand Julius Cohn (1828-1898) założył pierwszy w Prusach Instytut Fizjologii Roślin, mieszczący się w dawnym Konwikcie św. Józefa; udostępnienie szklarni Ogrodu Botanicznego do zwiedzania.

Kustoszem herbarium i innych zbiorów botanicznych został Teofil Ciesielski (1846?1916), autor doniosłej pracy o geotropicznej wrażliwości korzeni, późniejszy profesor botaniki na Uniwersytecie Lwowskim i dyrektor tamtejszego Ogrodu Botanicznego; odsłonięcie pomnika Linneusza dłuta Alberta Rachnera.

F.J. Cohn jako pierwszy w Prusach uczony wyznania mojżeszowego uzyskał tytuł profesora zwyczajnego; H.R. Göppert założył Muzeum Ogrodu Botanicznego.

Przebudowa szklarni ekspozycyjnej z basenem dla tropikalnych roślin wodnych (zachowana do dziś, pełni funkcję palmiarni).

Założenie poletek z roślinami rolniczymi, służących nowo utworzonemu Instytutowi Rolniczemu.

Na stanowisku profesora botaniki i dyrektora Ogrodu światowej sławy uczony, systematyk i geograf roślin Adolf Engler (1844-1930); gruntowna reorganizacja działów systematyki i geografii roślin.

A. Engler i K. Prantl rozpoczęli wydawanie wielotomowego dzieła "Die natürlichen Pflanzenfamilien".

Oddanie do użytku budynku Muzeum Botanicznego i założonego przez F.J. Cohna Instytutu Fizjologii Roślin (obecnie Instytut Biologii Roślin UWr).

Na stanowisku profesora botaniki i dyrektora Ogrodu systematyk (gł. roślin zarodnikowych) Karl Prantl (1849-1893).

Ukazał się pierwszy zeszyt czasopisma "Arbeiten aus dem Königl. Botanischen Garten zu Breslau" pod redakcją K. Prantla; wizyta Mariana Raciborskiego.

Na stanowisku profesora botaniki i dyrektora Ogrodu systematyk i fitogeograf, znawca flory Karpat Ferdinand Pax (1858-1942); wielokrotne reorganizację działu systematyki roślin.

Przebudowa alpinarium wg koncepcji prof. F. Paksa.

Budowa zachowanego do dziś kompleksu szklarni w zachodniej części Ogrodu.

F. Pax opublikował Florę Śląska pt. "Schlesiens Pflanzenwelt".

Na stanowisku profesora botaniki i dyrektora Ogrodu fizjolog roślin Peter Stark (1888-1932).

Na stanowisku profesora botaniki i dyrektora Ogrodu fizjolog roślin Johannes Buder (1884-1966); część ekspozycyjna Muzeum Botanicznego zamknięta..

Połączenie Ogrodu i Muzeum Botanicznego z Instytutem Fizjologii Roślin w jeden Instytut Botaniczny.

Powiększenie powierzchni Ogrodu przez przyłączenie do niego dawnego cmentarza (na wschodnim krańcu).

Wykonanie projektów gruntownej przebudowy szklarni ekspozycyjnych, niezrealizowanych wskutek wybuchu wojny.

Obrona Festung Breslau, urządzenie na terenie Ogrodu stanowiska artylerii przeciwlotniczej, przyjmowanie zrzutów amunicji; zniszczenie kolekcji roślin, uszkodzenie bądź zburzenie budynków i szklarni; 9-10 maja - przybycie do Wrocławia Grupy Naukowo-Kulturalnej (złożonej głównie z uczonych lwowskich) pod przewodnictwem prof. Stanisława Kulczyńskiego (1895-1975), mającej zorganizować polską uczelnię wyższą; powstanie dwóch pierwszych katedr Instytutu Botanicznego: Morfologii i Systematyki Roślin pod kierunkiem prof. S. Kulczyńskiego oraz Fizjologii Roślin pod kier. prof. Heleny Krzemieniewskiej (1878-1966); dr Stefan Macko (1899-1967) został adiunktem Ogrodu Botanicznego.

Pierwszym kierownikiem Instytutu Botanicznego prof. S. Kulczyński, systematyk roślin i fitosocjolog.

Powstała Katedra Ekologii i Geografii Roślin wraz z Ogrodem Botanicznym pod kierownictwem zast. prof. dr. Stefana Macki.

Podjęcie decyzji o odbudowie Ogrodu Botanicznego dzięki inicjatywie profesorów Henryka Teleżyńskiego i S. Macki oraz wsparciu prof. S. Kulczyńskiego, pierwszego rektora Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu.

Pierwszymi asystentami Ogrodu mgr mgr: Zofia Gumińska, Jadwiga Teleżyńska i Jan Augustynowicz; ogrodzenie terenu, prace porządkowe z udziałem pracowników i studentów UWr, wojska i in. instytucji.

Odbudowa pierwszej szklarni doświadczalnej; otwarcie Ogrodu dla publiczności (w niedziele i święta); Ogród gospodarzem zjazdu Polskiego Towarzystwa Botanicznego.

Porządkowanie i urządzanie alpinarium (J. Augustynowicz); pierwszy powojenny wykaz nasion oferowanych do wymiany (J. Augustynowicz).

Oddanie do użytku wyremontowanej kaktusiarni.

Budowa pierwszych akwariów, zapoczątkowanie kolekcji roślin wodnych i błotnych o randze europejskiej (Stanisław Sławinski).

Na stanowisku kierownika Ogrodu fizjolog roślin doc. dr hab. Z. Gumińska; opracowanie i wdrożenie w Ogrodzie metody próchnicowej uprawy hydroponicznej roślin, zwanej metodą wrocławską (Z. Gumińska); założenie działu morfologii i biologii roślin oraz kwatery roślin chronionych (J. Teleżyńska).

Odbudowa dużej szklarni ekspozycyjnej (obecnie palmiarnia).

Budowa drewnianego mostku na stawie dzięki pomocy Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych; udostępnienie Ogrodu do zwiedzania we wszystkie dni tygodnia.

Ogród Botaniczny w randze zakładu przy Katedrze Ekologii i Geografii Roślin; przyłączenie terenu przy ul. Świętokrzyskiej (1,2 ha); pierwszy powojenny przewodnik po Ogrodzie (red. J. Teleżyńska i J. Augustynowicz).

Oddanie do użytku po remoncie chłodnej szklarni ekspozycyjnej, tzw. "Australii" (zachowane zachodnie skrzydło dawnej palmiarni).

Zagospodarowanie nowego terenu i urządzenie działu gruntowych roślin ozdobnych (Anna Fejfer, pierwszy inspektor Ogrodu).

Ogród Botaniczny uzyskał rangę katedry w Instytucie Botaniki; budowa basenu dla kolekcji grzybieni (Nymphaea) wg projektu arch. Tadeusza Zipsera.

Doc. dr hab. Krystyna Kukułczanka utworzyła pracownię kultur tkankowych.

Na stanowisku kierownika (dyrektora) Ogrodu prof. dr hab. K. Kukułczanka, specjalizująca się w badaniach nad regeneracją i morfogenezą roślin w kulturach in vitro; rozwój kolekcji storczyków i bromelii; kolekcja kaktusów i in. sukulentów pod opieką mgr Zofii Orzeszkowskiej zaliczana do najbogatszych w Europie.

Nowe wydanie przewodnika po Ogrodzie, autorstwa Z. Orzeszkowskiej.

Ogród Botaniczny uzyskał status samodzielnej jednostki na Wydziale Nauk Przyrodniczych; najstarsze drzewa w Ogrodzie wpisano na listę prawnie chronionych pomników przyrody.

Decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków Ogród Botaniczny został wpisany do rejestru zabytków województwa wrocławskiego.

Zbiory dawnego Muzeum Botanicznego i Zielnik włączono do Muzeum Przyrodniczego.

Obowiązki dyrektora Ogrodu Botanicznego pełnił systematyk dr Mieczysław Tokarski; dyrekcję objął fizjolog roślin dr Tomasz J. Nowak (obecnie dr hab. prof. UWr).

We Wrocławiu odbył się zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego.

Ogród Botaniczny uzyskał rangę samodzielnego instytutu na Wydziale Nauk Przyrodniczych.

Zakończenie budowy nowego obiektu naukowo-dydaktycznego ze szklarniami kolekcyjnymi i doświadczalnymi, laboratoriami, salą konferencyjną i zapleczem socjalnym.

Przejęcie i przyłączenie do Ogrodu Arboretum w Wojsławicach koło Niemczy, znanego z kolekcji różaneczników i rzadkich gatunków drzew iglastych (pełnomocnik dyrektora ds. Arboretum: mgr inż. Hanna Grzeszczak-Nowak).

Wprowadzenie komputerowej ewidencji kolekcji roślinnych Ogrodu (dr Ewa Lenard).

Otwarcie w Muzeum Przyrodniczym stałej wystawy ?Świat roślin?, prezentującej m.in. część zbiorów dawnego Muzeum Botanicznego; urządzenie nowej części alpinarium w Ogrodzie Botanicznym.

Oddanie do użytku nowych akwariów - 29 zbiorników o pojemności 1200 l każdy (opiekun kolekcji roślin wodnych: dr Ryszard Kamiński).

Na mocy zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ogród Botaniczny wraz z historycznym centrum Wrocławia został uznany za pomnik historii.

Wznowiono (po ponad 100 latach przerwy) wydawanie czasopisma "Prace Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Wrocławskiego"/

Uroczyste otwarcie wystawy "Panorama Natury", obrazującej rozwój przyrody ożywionej od prekambru do czwartorzędu; odsłonięcie tablicy pamiątkowej poświęconej dyrektorom Ogrodu przez dr Jadwigę Teleżynską i Gabrielę Pax, wnuczkę prof. Ferdinanda Paksa; przyjęcie Ogrodu w poczet członków Verband Botanischer Gärten e.V..

Budowa pawilonu dydaktycznego ("Zielonej Klasy:) w Ogrodzie Botanicznym; założenie działu pnączy; urządzenie ekspozycji "Sukulenty Meksyku".

XXX Zjazd Polskich Ogrodów Botanicznych.

Powołanie z inicjatywy dra hab. Tomasza Nowaka Stowarzyszenia "Ogrody Dolnośląskie"; utworzenie kolekcji narodowej bluszczy (Hedera).

Reorganizacja działu systematyki roślin wg historycznego systemu A. Englera.

Wystawa "Ogród Polski 2001".

Obchody jubileuszu 300-lecia Uniwersytetu Wrocławskiego.

Odsłonięcie kamienia pamiątkowego ku czci kompozytora Johannesa Brahmsa, doktora h.c. Uniwersytetu Wrocławskiego z 1879 r.